رقصیدن روی نوک انگشتان پا، یک اثر هنری است به همین دلیل رقصندگان برای اجرای حرکات صحیح نیاز به تعادل دارند. کفش باله یا کفش های پوینت این امکان را به رقصندگان می دهند که در عین داشتن ظاهری بدون وزن در نظر بینندگان، بتوانند برای مدت طولانی روی نوک انگشت های پاهای خود برقصند.
همانطور که در مقاله لباس باله کودکان توضیح داده ایم، کفش باله یا کفش پوینت بخش مهمی از لباس رقصندگان باله است و به مراقبت های زیادی نیاز دارد. رقصندگان باید کفش های خود را تا کنند، نوارها و کش های آن را بدوزند و کفش های خود را به طور مرتب تعویض کنند. زیرا کفش های پوینت، به سرعت فرسوده و مستهلک می شوند.
یک بالرین حرفه ای ممکن است تا ۱۲۰ جفت کفش باله را در یک فصل استفاده کند.
طراحی کفش های باله به گونه ای است که به توزیع وزن رقصندگان کمک کرده و این کار به آن ها این اجازه را می دهد که وزن خود را روی نوک انگشتان پا تنظیم کنند. استفاده از این کفش ها نیازمند قدرت زیادی در پاها و مچ پاها است و از این رو، رقصندگان معمولا برای دستیابی به مهارت و قدرت لازم برای استفاده ایمن و موثر از این کفش ها، به سال ها تمرین نیاز دارند.
کفش باله یا پوینت
بالرین ایتالیایی، ماری تاگلیونی، اولین بالرین شناخته شده ای است که در ۱۸۳۰ با استفاده از کفش باله یا پوینت روی نوک انگشتان رقصیده است. با این حال، احتمالا قبل از آن نیز از این تکنیک استفاده می کرده اند. او قسمت انگشتان کفش خود را با نشاسته و سایر مواد پر می کرد. اندکی پس از آن، سازندگان ایتالیایی این کفش ها شروع به ساخت کفش های پوینتی کردند که تکامل یافته بودند.
کفش های پوینت در قرن ۱۹ اختراع شدند تا ظاهری سبک و زیبا را برای رقص باله ایجاد کنند. اولین رقصندگانی که روی نوک پا رقصیدند، ماری تاگلیونی و پیه رینا لگانی بودند که از کفش هایی استفاده کردند که بخش جلو آن ها صاف بود. کفش های پوینت جدید، انحنای بیشتری در بخش جلو کفش دارند که باعث مقاومت و راحتی بیشتر می شود.
کفش پوینت از چه چیزی ساخته شده اند؟
قسمت جلو کفش پوینت یک جعبه سفت است که از لایه های فشرده متشکل از پارچه، کارتن و یا کاغذ ساخته شده اند که به وسیله چسب محکم شده اند. از آن جایی که تعادل تمام وزن بدن شما بر روی این کفش ها قرار دارد، شما به این کفش ها بسیار وابسته هستند. همچنین شما به عنوان یک رقاص، باید استحکام کفش ها برایتان بسیار مهم باشد.
مابقی قسمت های کفش باله از چرم، پنبه و ابریشم ساخته شده است و براساس مشخصات هر رقصنده به صورت سفارشی برای او طراحی می شود.
چه مدت می توان از کفش باله استفاده کرد؟
متاسفانه عمر ماندگاری کفش باله زیاد نیست. افراد مبتدی می توانند حدود ۶ ماه تا یکسال از یک کفش باله یا کفش پوینت استفاده کنند در حالی که افراد حرفه ای ممکن است تنها ۱۵ الی ۲۰ ساعت بتوانند از آن ها استفاده کنند.
به طور کلی رقاصان حرفه ای باله پاهای قوی تری دارند و تایم بیشتری را روی پنجه پا می ایستند؛ از این رو کفش های آن ها سریع تر فرسوده می شود.
حداقل سن شروع رقص بر روی پنجه پا با استفاده از کفش های پوینت، ۱۱ سال است.
هر چند وقت یکبار باید کفش های باله را تعویض کرد؟
هنگامی که کفش های باله دیگر نتوانند از پاهای شما محافظت کنند باید آن ها را تعویض کنید. برخی از نشانه هایی که نشان می دهد زمان تعویض کفش هایتان فرا رسیده است عبارتند از:
- قسمت کف پا شکسته شده یا بسیار نرم شده است. این مساله می تواند باعث ایجاد فشار روی رباط ها و تاندون های پا شما شود. همچنین، می تواند ساق پاهای شما را نیز تحت تاثیر قرار دهد.
- قسمت جلوی کفش و wings نرم شده اند. ممکن است در این حالت متوجه شوید که پاهای شما بیشتر از قبل در کفش فرو می روند.
- حین رقصیدن بر روی انگشتان پا، احساس می کنید که پاهای شما زمین را لمس می کند. این مساله ممکن است منجر به کبودی ناخن ها و درد مفاصل شود.
اهمیت انتخاب صحیح کفش باله
یک کفش باله نامناسب می تواند باعث آسیب مکرر به پاهای شما شود و رقصیدن روی نوک پا را برای شما سخت و دردناک کند. برای هر جفت کفش، سعی کنید آن ها را به صورت حرفه ای انتخاب و اندازه گیری کنید، زیرا ممکن است پیدا کردن کفش مناسب یکسال طول بکشد.
در زمان اندازه گیری و خرید کفش باله، بهتر است جوراب بپوشید. ممکن است طراح از شما سوالاتی راجع به تجربه شما می پرسد تا بتواند عرض پا، مشکلات پا و کشیدگی عضلات پا در وضعیت ایستاده را تعیین کند.
هدف استفاده از کفش پوینت چیست؟
کفش پوینت این امکان را به رقصنده می دهد که تعادلش را روی نوک انگشتان پا حفظ کند، بپرد، سر بخورد و بچرخد. در حدود سال های ۱۹۰۰ و قبل از ظهور کفش های پوینت تقویت شده مدرن، رقصندگان از دمپایی های نرم استفاده می کردند و نمی توانستند چرخش و حفظ تعادل خود را همانند آن چیزی که از رقصندگان امروزی انتظار داریم، انجام دهند.
آیا کفش باله دردناک است؟
هر چند که کار با کفش باله مانند پوشیدن دمپایی نیست، اما برای افراد مبتدی نباید دردناک باشد. دلایلی برای ایجاد حس درد در رقصندگان وجود دارد که هر کدام را می توان به راحتی اصلاح کرد. اگر پاهای قوی و کفش های مناسبی دارید که براساس عمر مفید کفش ها از آن ها استفاده می کنید، نباید دچار درد شوید.
- کفش های خیلی تنگ یا باریک : در صورتی که کفش به درستی انتخاب و خریداری شده باشد، در قسمت جلوی پا باید سفت باشد، اما نباید انگشتان پا را خیلی به هم فشرده کند.
- قسمت جلویی کفش (جعبه) گشاد : اگر جعبه کفش بیش از اندازه گشاد باشد، پا در داخل جعبه میلغزد و به انگشتان پا فشار زیادی وارد می شود. جعبه کفش باید به اندازه تنگ باشد که پا را در قسمت نوک انگشتان محکم نگه دارد، اما نه به اندازه ای که به انگشتان فشار وارد کند.
- جعبه کفش باله خیلی کوتاه : جعبه ای که خیلی کوتاه باشد اغلب باعث بریدگی در زیر مفصل انگشت شست پا می شود و ممکن است به مرور باعث ایجاد انحراف انگشت شست پا شود. همچنین مطمئن شوید که wing ها تا سطح انگشت شست پا بالا می آیند.
- پاهای ضعیف : بسیاری از دختران قبل از اینکه به اندازه کافی قوی باشند و بتوانند پا را درون کفش کنترل کنند، شروع به رقصیدن می کنند. بسیار مهم است که بدانید که چگونه پا را درون کفش حرکت دهید و کنترل خط انگشتان درون کفش بسیار مهم است.
- تماس جعبه با پوست شما : در صورتی که بین پوست شما و پارچه آستر داخل کفش اصطکاک ایجاد شود، ممکن است باعث ایجاد تاول های دردناکی روی پا شما شود. همچنین دقت کنید به محض اینکه در مناطق تحت فشار، تاول ایجاد شد از نوعی محافظ برای این قسمت ها استفاده کنید.
- کفش های خیلی نرم : در صورتی که بعد از رقص، پارچه یا هر گونه لایه ای درون کفش باقی بماند، عرق ممکن است در کفش باقی مانده، چسب آن ها را نرم کرده و باعث نرم شدن کفش شود. این مساله ممکن است باعث شود که پا بیش از حد درون کفش فرو رود و باعث ایجاد فشار در مناطق دیگر می شود. همچنین، مطمئن شوید که کفش هایتان را بعد از هر استفاده به دقت خشک می کنید.
